Erwin Olaf is geboren in Hilversum op 2 juli 1959. Erwin Olaf studeerde begin jaren tachtig als journalistiek fotograaf in Utrecht. Toen hij was afgestudeerd specialiseerde hij zich niet veel later in de kunstfotografie, omdat hij vond dat hij hierin het beeld naar zijn hand kon zetten. In deze periode ontwikkelde hij een humor en sensuele stijl.

Erwin fotografeert erg op schoonheid. Mooi heeft voor hem te maken met een gevoel van aangenaamheid om naar te kijken en niet met een model dat geen rimpels heeft of mooi slank is.

Erwin werkt vaak wel een beetje zoals de schilders in de Gouden Eeuw, want die werkten ook vaak in opdrachten en die haalden ook kleine dingetjes weg bij hun opdrachtgevers die de foto lelijker maakte. Erwin werkt heel precies. Het meeste werk van hem is gemaakt in een studio met kunstlicht. De compositie is meestal in het midden. Er ontstaat een scherpe diepte doordat hij schiet met een klein diafragma. Naast foto’s maakt Erwin Olaf ook nog korte films. Sinds 2000 maakt hij alleen nog films met vreemde thema’s en zonder een plot, daardoor kunnen ze beschreven worden als videokunst.

Naamsbekendheid krijgt Erwin in 1897 door de wekelijkse portretten die hij voor het weekblad de Haagse Post maakt en vanaf 1989 exposeert hij zijn kunst in verschillende musea.

Erwin Olaf heeft ook een aantal zelfportretten gemaakt. Met deze portretten probeert hij zichzelf uit te beelden wanneer bij een heel goed lichaam heeft of hoe hij er uit ziet wanneer hij oud is.